Adventure vs survival

Μια από τις ημέρες της περασμένης εβδομάδας είχα μια επιθεώρηση σε ένα από τα block του πλοίου.
Λόγω του αέρα αλλά των κολλήσεων μεγάλη ποσότητα σκόνης και λοιπών υλικών κατακάθονται στην λαμαρίνα δυσκολεύοντας το έργο των επιθεωρητών. Για αυτό υπάρχει ειδικό συνεργείο που η δουλειά του είναι να καθαρίσει τα block.

Καθώς ήμουν με τον συνομήλικό μου Ινδό επιθεωρητή εκπρόσωπο του ναυπηγείου, τον πλησίασε ένα από τα παιδάκια του έπρεπε να καθαρίσουν και τον ρώτησε με θάρρος για την καταγωγή του. Λόγω του μεγέθους της χώρας, τις 28 διαφορετικές επαρχίες αλλά και τις 30 γλώσσες, και  η πρώτη ερώτηση που κάνει ένας Ινδός μόλις συναντήσει έναν άλλον είναι ακριβώς αυτή.

- Από την Goa του απαντάει ο μηχανικός. Εσύ από που είσαι?
- Εγώ από την Jafrabad (ένα μικρό ψαροχώρι 15 χιλιόμετρα μακριά από ναυπηγείο).
- Και πως βρέθηκες εδώ?
- Ήμουν ψαράς αλλά βούλιαξε η βάρκα με την οποία ψαρεύαμε και δεν ήταν εύκολο να βρω αλλού
  δουλειά επειδή δεν υπάρχουν πολλές θέσεις διαθέσιμες.
- Πόσο χρονών είσαι?
- 19
- Και έως ποια τάξη πήγες στο σχολείο?
- Έως την 9η τάξη του σχολείου (η δικιά μας 3η γυμνασίου)

Η κουβέντα συνεχίστηκε για λίγο ακόμα πριν το παιδάκι απομακρυνθεί από εμάς, και εμείς απρόσκοπτοι συνεχίσουμε να ψάχνουμε για defects στις κολλήσεις και στις λαμαρίνες.

Μετά το τέλος είπα στον Ινδό.

"Ναυάγησε το πλοίο του μέσα στα κύματα? Φοβερή περιπέτεια πρέπει να έζησε"

και μου απάντησε:

"Για εσένα τα πάντα είναι θέμα περιπέτειας. Για εμάς είναι θέμα επιβίωσης"

Και παραδέχτηκα πως είχε δίκιο......