Σαββατιάτικη εκδρομή.

Σάββατο σημαίνει εκδρομή.

Βέβαια δεν είναι πάντα έτσι καθώς ορισμένες φορές υπάρχουν επιθεωρήσεις που είναι επείγουσες και η φυσική μου παρουσία είναι απαραίτητη. Δυστυχώς αυτό ηταν ενα απο τα Σάββατα όπου επρεπε να δουλέψω καθώς το απόγευμα θα βαφόταν ένα από τα block του πλοίου και θα έπρεπε να κρίνω την ποιότητα της μπογιάς.

Το πρωί όμως ήμασταν ελεύθεροι. Έτσι από το καθίσουμε στο σπίτι κλαίγοντας την μοίρα μας που το ναυπηγείο μας χάλασε το σαββατοκύριακο, αποφασίσαμε με τον Χρήστο να πάμε για ψώνια στην διπλανή μεγάλη πόλη Mahuva.

Για αρχή διαλέξαμε να κουρευτούμε. Ρωτήσαμε τον οδηγό μας που κουρεύεται ο ίδιος και μας πήγε σε έναν φίλο του ο οποίος είχε ένα, ας το πούμε κουρείο, στον κεντρικό δρόμο. Το μαγαζί ήταν “καμαρούλα μια σταλιά 2 επί 3” που είχε 4 θέσεις κατά το διάμηκες. Τρεχούμενο νερό δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Μόνο ένα  δοχείο με νερό με ένα βρυσάκι που μπορούσε ο κουρέας να πλύνει τα χέρια του. Οπότε η ενοχλητική ερώτηση που ακούγεται σε κάθε κουρείο πριν η μετά το κούρεμα “Να τα λούσουμε?” εδώ απλά δεν είχε κανένα νόημα να ερωτηθεί.

Στο κουρείο δούλευαν 2 άτομα. Ο κουρέας και ο βοηθός του ένα παιδάκι ο οποίος αναλάμβανε το face μασάζ (ναι πρόσφερε και τέτοιες υπηρεσίες το μαγαζί). Η ροη των πελατών ήταν συνεχής και επειδή δεν υπήρχε χώρος να καθίσουν μέσα, στεκόντουσαν όρθιοι απέξω. Ορισμένοι πιο έξυπνοι έμπαιναν μέσα χωρίς να ρωτήσουν κανέναν παραβιάζοντας την σειρά και καθόντουσαν σε μια από τις άδειες καρέκλες περιμένοντας να εξυπηρετηθούν.  Προφανώς και ήμασταν το θέμα συζήτησης όλων αυτών, πως είναι δυνατόν 2 ξένοι να έρθουν στον κεντρικό δρόμο της mahuva για να κουρευτούν. Ευτυχώς ο οδηγός μας απαντούσε στην τοπική γλώσσα σε όλες αυτές τις απορίες.

Όσο για την τιμή.  Εδώ μάλλον όσοι Έλληνες το διαβάζουν θα κλάψουν. Στην Ελλάδα το φθηνότερο κούρεμα είναι στους Πακιστανούς και κοστίζει 6 Ευρώ. Εδώ για 2 κεφάλια (το δικό μου και του Χρήστου) πληρώσαμε 80 cents.

Κεντρικός δρόμος στην Mahuva.

Η αγελάδα πήγε εκεί μάλλον για να κρυφακούσει

Μετά το κουρείο πήγαμε για ψώνια στο supermarket (άλλος χαμός έγινε εκεί, οι τελευταίοι ξένοι που πάτησαν στην πόλη θα πρέπει να ήταν οι Άγγλοι κατα την αποχωρηση τους το 1947). Έχοντας τελειώσει όλες τις δουλειές είχαμε χρόνο για μια εκδρομή σε έναν ναό. Η τουλάχιστον έτσι μας είπε ο οδηγός.

Αντί για ναό είδαμε μια από τις πιο όμορφες ανεκμετάλλευτες Ριβιέρες στον Ινδικό ωκεανό, μια καταπληκτική παραλία με μήκος πολλών χιλιομέτρων που δε περιγράφεται σε κανενα βιβλίο και φυσικά είναι εντελώς άγνωστη στο ευρύ κοινό. Το μόνο μειονέκτημα είναι η λασπώδης ρηχή θάλασσα που δεν σε εμπνέει για μπάνιο.

 Super Paradise. Σε κάποια άλλη ήπειρο η χώρα, πολυτελή ξενοδοχεία θα είχαν χτιστεί στο φοινικόδασος που περιβάλει την παραλία, και μπαράκια με sexy ημίγυμνες σερβιτόρες  θα σέρβιραν τα εμπνευσμένα κοκτέιλ στους διψασμένους τουρίστες υπό τους ήχους πολύ δυνατής techno μουσικής, ενώ κάτω από τις ξαπλώστρες ζευγάρια θα έτριβαν το αντηλιακό στο μαυρισμένο σώμα του/της συντρόφου, ερχόμενοι έτσι πιο κοντά πριν την βραδινή “μάχη απόλαυσης” στο δωμάτιο,  ενώ η παρέα τους θα έπαιζε ρακέτες στο σημείο που σκάει το κύμα, ενώ άλλοι θα διάλεγαν τις μπανάνες και τις βάρκες για την διασκέδαση τους πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα ενός ναυαγοσώστη.

Το βράδυ, οι ίδιες παρέες θα άναβαν φωτιές στην παραλία και καθισμένοι τριγύρω θα έλεγαν ιστορίες για φαντάσματα με σκοπό να τρομάξουν τις κοπέλες, ενώ αυτές θα ανταπέδιδαν με νάζια και ψεύτικα γέλια προσπαθώντας να κρύψουν τον τρόμο που ένιωσαν, και ευχόμενες να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα η όλη φάση για να πάνε στα δωμάτια και να ασχοληθούν με κάτι πιο ενδιαφέρον.

Όλα αυτά σε κάποια άλλη ήπειρο η χώρα. Εδώ είναι το Gujarat όπου απαγορεύεται η πώληση αλκοόλ, και το μόνο ποτό που σερβίρεται είναι φυσικός χυμός καρύδας,  προφυλακτικά δεν υπάρχουν στα supermarket αλλά ούτε και στις συνειδήσεις των ανθρώπων, το ζευγάρωμα πριν τον γάμο είναι κοινωνικό έγκλημα, και μερικά χιλιόμετρα πιο ανατολικά είναι η Alang, το μεγαλύτερο διαλυτήριο πλοίων στον κόσμο, με ότι αυτό συνεπάγεται για την μόλυνση της θάλασσας.

Για να το ξανασκεφτούμε. Ριβιέρα? Θα ήθελα….

Πάνω που βρήκα έναν παράδεισο πρέπει να τον ξεχάσω…. Αλλά πως όταν βλέπω εικόνες σαν τις παρακάτω:

Φοινικόδασος στην περιοχή της παραλίας. Οι άνθρωποι που μένουν σε αυτό μπορεί να μην έχουν όσα υλικά αγαθά έχουν οι Δυτικοί αλλά ζουν σε ένα περιβάλλον που όλοι μας ζηλεύουμε.

Το ίδιο φοινικόδασος στην όχθη του ποταμού.

Η ώρα είχε πάει 2 και έπρεπε να πάμε κάπου να φάμε. Ρώτησα τον οδηγό για κανένα καλό εστιατόριο και μας πήγε στο καλύτερο της περιοχής. Προφανώς και το φαγητό ήταν vegetarian only άλλα αυτό έχει πάψει να με ενοχλεί.

Η έκπληξη ήρθε στο τέλος. Ο λογαριασμός ήρθε σε ένα δερμάτινη θήκη από Louis (cruises)

Ναι ακόμα και στην Mahuva μπορούν να βρεθούν σημάδια της κυπριακής εταιρία κρουαζιερόπλοιων. Όσο για το πώς βρέθηκε εδώ? Σύμφωνα με την Wikipedia 5 κρουαζιερόπλοια οδηγήθηκαν για scrap. Είναι πολύ μεγάλη η πιθανότητα η alang να ήταν ένα από τα μέρη όπου έγινε η διάλυση.