Ανάμεικτα συναισθήματα....

Κάνοντας βόλτα στους δρόμους της Ινδίας πάντα μπορείς να δεις ενδιαφέροντες σκηνές για φωτογραφία αλλά και για προβληματισμό.

Το μόνο ποτάμι που ακόμα έχει νερό. Στο Gujarat έχει να βρέξει από τους περσινούς μουσσώνες, τα περισσότερα από αυτά έχουν ξεραθεί. Στα λίγα εναπομείναντα λαμβάνει χώρα ένα πραγματικά ενδιαφέρον πανηγύρι κάποιες φορές την εβδομάδα. Αγελάδες βόδια, βοσκοί νοικοκυρές και παιδιά μαζεύονται στην ίδια περιοχή για διαφορετικούς λόγους.

Το πανηγύρι σε εξέλιξη. Ολες οι σκηνές της παραδοσιακής Ινδίας παρουσιάζονται εδώ. Παιδιά παίζουν κρίκετ στην όχθη, άλλα κάνουν μπάνιο, οι μητέρες τους πλένουν τα ρούχα, ενώ οι αγελάδες είτε λιάζονται, είτε κολυμπάνε.

Τα βόδια κάνουν το μπάνιο τους, όχι τόσο για να πλυθούν όσο για να κατεβάσουν την θερμοκρασία του τεράστιου σώματος τους, λόγω της αφόρητης ζέστης.

Το ίδιο ποτάμι, διαλέγεται εκτός από τα ζώα και από τους ανθρώπους για το μπάνιο τους. Στα χωριά του Gujarat το τρεχούμενο νερό είναι είδος τεράστιας πολυτελείας. Το νερό στις δημόσιες βρύσες αρκεί μόνο για να μαγειρευτεί το φαγητό και για να σβηστεί η δίψα των κατοίκων. Η καθαριότητα αποκτάται στο ποτάμι....

Πλένοντας τα μαλλιά στον δρόμο ενός βοδιού που αποχωρεί....

Λίγο πιο κάτω στο ρεύμα του ποταμού, γυναίκες πλένουν τα ρούχα τους και της οικογενείας τους. Οι αγελάδες δεν είναι στο πεδίο ορατότητας τους οπότε δεν ενοχλεί κανέναν. Φυσικά τα ρούχα πρέπει να στεγνώσουν σχετικά άμεσα αλλά αυτό είναι εύκολο με τον καιρό που επικρατεί.

Τα παιδιά ακριβώς λίγο πιο δίπλα διασκεδάζουν κάνοντας βουτιές.

Το μέρος που είναι στο τέλος του ποταμού προτιμάται από τις περισσότερες γυναίκες για την πλύση των ρούχων. Ίσως τα μικρόβια από τις αγελάδες έχουν εξαφανιστεί στο ενδιάμεσο. Αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Και σε εμένα να μου τα έδιναν να τα φορέσω εάν δεν είχα τίποτα άλλο θα το έκανα.

Τελειώνοντας το πλύσιμο, τα ρούχα φορτώνονται στο κεφάλι με προορισμό το σπίτι. Μεχρι την επόμενη εβδομάδα....