Απο το Block στο Blog: Το πρόωρο τέλος ενός καλοκαιριού....

Η μέρα είναι Κυριακή. Συννεφιασμένη, η θερμοκρασία να έχει πέσει, οι βροχές με τους μουσσώνες προ των πυλών, την επόμενη ημέρα Δευτέρα ανοίγουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια σε όλη την χώρα, οι παραλίες γεμάτες καθώς όλοι θέλουν να κάνουν ένα τελευταίο μπάνιο στην θάλασσα.

Κάποιος θα πίστευε πως είναι Σεπτέμβριος. Και όμως όχι. Είναι Κυριακή 12 Ιουνίου. Και είναι το τέλος ενός καλοκαιριού που τελείωσε πριν καν συνειδητοποιήσω πως ξεκίνησε.

Η Ινδία έχει 3 εποχές. Καλοκαίρι, Μουσσώνες και Χειμώνα. Τίποτα άλλο. Ο χειμώνας κρατάει από τον Νοέμβριο έως τον Φεβρουάριο. Όταν λέμε χειμώνας μην φανταστείτε χιόνια, καπνούς να βγαίνει από τις καμινάδες των σπιτιών, ανθρώπους ντυμένους σαν κρεμμύδια και τα λοιπά. Η μέση θερμοκρασία είναι 15 βαθμοί ενώ η μικρότερη 7. Από τον Φεβρουάριο- Μάρτιο έως τον Ιούνιο είναι το καλοκαίρι. Η πιο ξηρή περίοδος του χρόνου. Τα σχολεία κλείνουν, οι εργαζόμενοι παίρνουν την καλοκαιρινή τους άδεια, και οι αγρότες κάθονται. Οι τελευταίοι είναι σε αναμονή των ζωογόνων βροχών. Και όχι μόνο αυτοί Ολόκληρη η χώρα περιμένει με αγωνία κάθε χρόνο της βροχές δείγμα πως η χρονιά θα είναι γόνιμη.

Κάποια μέρα μέσα στην εβδομάδα ήταν προγραμματισμένη μια εκδήλωση του ναυπηγείου. Εκεί που έλαμπε ο ήλιος σε μερικά λεπτά χωρίς κανείς να το καταλάβει μαζεύτηκαν μαύρα σύννεφα και ξεκίνησε μια δυνατή νεροποντή. Όλοι έτρεξαν να κρυφτούν κάτω από υπόστεγα και εγώ σκεφτόμουν πως ούτε ο θεός τους δεν ευλογεί αυτήν την εκδήλωση. Το αντίθετο μάλιστα. Οι ομιλητές εκθείασαν την ξαφνική νεροποντή λέγοντας, ότι όπως είναι ζωογόνα για το έδαφος, και απαραίτητη για την γονιμότητα του έτσι ας είναι και για το ναυπηγείο. Τόση χαρά για κάτι τόσο ενοχλητικό όσο μια βροχή σε ανοιχτό χώρο δεν έχω ξαναδεί. Η άνυδρη γη κάνει τους ανθρώπους να υπακούουν σε άλλους κανόνες....

Έτσι λοιπόν στην αρχή του Ευρωπαικού καλοκαιριού αναγκάστηκα να πω αντίο στο δικό μας. Από εδώ και πέρα βροχές μας περιμένουν. Εκτός και εάν η κλιματική αλλαγή παίξει κάποιο ρόλο.....