Φτάνοντας στο διεθνές αεροδρόμιο της Βομβάης η πρώτη κρυμμένη εικόνα που μπορεί να αντικρίσει κανείς είναι μια ταμπέλα που αποτρέπει τους υπαλλήλους του αεροδρομίου απο το να φτύνουν !!!!
Ο διαδρομος απο την φυσούνα στην αίθουσα του immigratio είναι σε όλα τα αεροδρόμια του κόσμου ιδαίτερα προσεγμένη καθώς εκει γίνονται τα πρώτα βήματα του νεοεισελθόντα τουρίστα στην χώρα. Αυτός ο διάδρομος της Βομβάης δεν με εντυπωσίασε ιδαίτερα αλλα αυτο που μου έμεινε ήταν μια εικόνα που θα έβλεπα αρκετά συχνά σε ολα τα κτήρια της Ινδίας.
Καθως τα περισσότερα απο αυτά ηταν παλιά δεν μπορούσε να εγκατασταθεί κεντρικός κλιματισμός και ετσι εγκατασταθηκαν μοναδες ψυξης που παλευουν να κρυωσουν λιγο την ατμόσφαιρα ακόμα και στις 2 τα ξημερώματα....
Immigration Office.
Απο εκεί και αφου παρέλαβα σπασμένες τις 2 αποσκευές μου (δεν φταίνε οι Ινδοί, αυτό μου εχει συμβεί σε καθε χωρα που επισκέπτηκα μέχρι σήμερα) προχώρησα προς την έξοδο όπου θα με συναντούσαν οι υπεύθυνοι για να με οδηγήσουν στο εσωτερικό αεροδρόμιο.
3 τα ξημερώματα και η θερμοκρασία είναι άνω των 30 βαθμων Κελσίου, ενω η υγρασία αγγίζει το 80%.
Εξωτερικός περίβολος του αεροδρομίου. Λουλούδια...Να μην ξεχάσω να στείλω λουλούδια....
Μέχρι να διαβώ την πόρτα του διεθνούς αεροδρομίου, πίστευα ότι όλοι οι Ινδοί ξέρουν αγγλικά, άρα το θέμα της επικοινωνίας με τον ντόπιο πληθυσμό ήταν κάτι που δεν θα έπρεπε να με απασχολεί. Όταν συνάντησα τον υπεύθυνο και άρχισα να του μιλάω η μόνη του αντίδραση ήταν να με κοιτάει και μου λέει yes, yes.
"Έπεσα σε γλωσσομαθή σκέφτηκα". Που να ήξερα πως κανένας δεν θα μιλούσε αγγλικά στην επαρχία που ηταν ο τελικός μου προορισμός.
Απο την νυχτερινή μου βόλτα στην Βομβάη δεν συγκράτησα και πολλά πράγματα παρά μόνο τα συνεχή κορναρίσματα και τα φώτα των αυτοκινήτων τα οποία ηταν μονίμως στην θέση πορείας.
Φτάνοντας στο εσωτερικό αεροδρόμιο οι 2 Ινδοί που με συνόδευαν με παράτησαν και έμεινα να σπρώχνω μόνος μου τις βαλίτσες. Ευτυχώς εκεί βρέθηκε ενας υπάλληλος του αεροδρομίου που με βοήθηκε παίρνοντας τες όλες πάνω του μέχρι το ταμείο όπου θα εκδίδοταν το εισιτήριο της εσωτερικής πτήσης. Εννοείται πως δεν το έκανε για την καλή του την καρδιά αλλά θα περιμένε μια μικρή ανταμοιβή απο εμένα. Μικρή όμως...
Είχα στο πορτοφόλι 5 Ευρώ και για να τον ευχαριστήσω του τα δίνω. Μόλις τα βλέπει τα κοιτάει με περιφρόνηση και μου λέει: "Only 5?, No 20Euros."
Τον κοίταξα με απορία για την αγένια του, αλλα αυτός επέμενε. Του είπα οτι δεν εχω άλλα. Μου λέει τότε: "10 Euros, only 10 Euros". Εάν είχα θα του τα εδινα για να τον ξεφορτωθώ. Ευτυχώς δεν είχα.
"Dollars, do you have dollars?"
"No i do not have", και πάω προς το μερος του ελεγχου των χειραποσκευών.
"No more,?", Οχι ηταν η απάντηση μου και βλέποντας πως όντως δεν είχα με άφησε για να πάει να βρει άλλο θύμα.
Η προτροπή των αρχών της Ινδίας για κάποιους απο τους πολίτες τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου