Αφού τα καταφέρνουν καλύτερα στα ξύλινα...

...γιατί το γύρισαν στα χαλύβδινα?

Η παραδοσιακή τέχνη της ναυπήγησης ξύλινων ψαράδικων είναι σε πλήρη ανάπτυξη στην παλιά πορτογαλική αποικία Diu. Βέβαια εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο. Οι κάτοικοι μιας ολόκληρης επαρχίας είναι χορτοφάγοι, αρά τι τα θέλει τα ψαράδικα αφού και να τα πιάσει δεν θα τα φάει? Προφανώς τα εξάγουν στις υπόλοιπες επαρχίες της Ινδίας. Αλλά ψαράδες που να είναι  εξ συνειδήσεως αντίθετοι στην κατανάλωση ψαριών δύσκολα θα συναντήσεις σε άλλο μέρος της Γης. Και εγώ που νόμιζα ότι χορτοφάγος δεν σημαίνει μόνο μη κατανάλωση κρέατος από ζώα η ψάρια, αλλά και η μη θανάτωση αυτών. Λάθος θα έκανα....

Το παραπάνω γεγονός δεν τους ενοχλεί σε τίποτα στην ναυπήγηση ψαράδικων.  Καθώς δεν υπάρχουν άλλα διαθέσιμα υλικά (πλαστικό, χάλυβας) το μόνο που απομένει είναι το ξύλο.

Οι παραγγελίες είναι σε έξαρση.  Σε μια αλάνα μακριά από την θάλασσα, χτίζεται το ψαράδικο. Θα φορτωθεί σε φορτηγό και θα οδηγηθεί μέσα από τους στενούς δρόμους για καθέλκυση.

Άλλο ψαράδικο, σε πιο προχωρημένο στάδιο.

Ενώ 2 δίδυμα χτίζονται στην παραλία. Το ξύλινο μπλοκ της γέφυρας (!!!) του αριστερού χτίστηκε ξεχωριστά, και σε λίγο καιρό θα τοποθετηθεί στην θέση του. Επίδραση πιο προηγμένων μεθόδων ναυπηγικής ακόμα και στα παραδοσιακά "ναυπηγεία"